مباني نظري و پيشينه پژوهش درباره كيفيت زندگي ( فصل دوم پايان نامه )

برچسب ها : مباني نظري و پيشينه پژوهش درباره كيفيت زندگي ( فصل دوم پايان نامه ) , مباني نظري و پيشينه پژوهش درباره كيفيت زندگي ( فصل دوم پايان نامه ) , , مباني نظري پژوهش درباره كيفيت زندگي , پيشينه پژوهش درباره كيفيت زندگي , فصل دوم پايان نامه درباره كيفيت زندگي

مباني نظري و پيشينه پژوهش درباره كيفيت زندگي ( فصل دوم پايان نامه )

مباني نظري و پيشينه پژوهش درباره كيفيت زندگي ( فصل دوم پايان نامه )

در 16 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع كيفيت زندگي:

2-1.      كيفيت زندگي

2-4-1.   كليات كيفيت زندگي

ظهور انقلاب صنعتي و گسترش روز افزون فرايند تفكيك و تمايز اجتماعي در جوامع بشري، ضرورت سازماندهي و چرخش در فرايند توسعه را از حيث نظري و عملي به همراه داشت به گونه اي كه رويكردهاي مختلفي در باب چگونگي و كم و كيف توسعه مطرح شدند. در آغاز وجه غالب اين رويكردها تمركز بر رشد اقتصادي بود و از منظر رفاه و بهزيستي اجتماعي، گزاره ثروت بيشتر به خوشبختي بيشتر افراد مي انجامد، اصلي پذيرفته شده تلقي مي گرديد. ليكن از اواسط دهه 1960 ميلادي، با بروز و ظهور پيامدهاي منفي حاصل از رشد از سويي و برجسته شدن دغدغه هاي جديد از سوي ديگر، جايگاه رشد اقتصادي به عنوان هدف اصلي توسعه مورد پرسش و ترديد قرار گرفت و تلاش هايي انجام شد تا رشد اقتصادي و سياست هاي مربوط به آن به عنوان هدف بلكه به عنوان يكي از ابزار هاي دستيابي به اهداف توسعه در نظر گرفته شود. در اوايل دهه 1990 مولفه هاي مربوط به توسعه ي اجتماعي نظير سرمايه اجتماعي، همبستگي اجتماعي و ... نيز به ادبيات توسعه راه يافت و به تعبيري در سلسله مراتب اهداف توسعه تغييراتي حاصل گرديد و با تاكيد سازمان ملل، بهزيستي اجتماعي و كيفيت زندگي در راس هدف قرار گرفت كه كاهش فقر و تخريب محيط زيست، افزايش بهداشت و طول عمر و به طور كلي ارتقا كيفيت زندگي را به همراه دارد (غفاري، كريمي و نوذري، 1391).

مفهوم كيفيت زندگي ابتدا به حوزه هاي بهداشتي و بيماري هاي رواني محدود مي شد، اما در طي دو دهه گذشته، اين مفهوم از زمينه هاي بهداشتي، زيست محيطي و روانشناختي صرف به مفهومي چند بعدي ارتقا يافته (عنبري، 1389) و مورد توجه تعداد زيادي از حوزه هاي مطالعاتي قرار گرفته است. از اين رو ست كه براساس پايگاه داده ها موسسه اطلاعات علمي، از 1982 تا 2005 بيش از 55 هزار تحقيق در مورد كيفيت زندگي صورت گرفته است (رضواني و منصوريان، 1387).

امروزه كيفيت زندگي را به عنوان عنصري كليدي در سياست گذاري و بررسي سياست هاي حوزه عمومي مورد بحث قرار داده و از آن به عنوان شاخص توسعه نام مي برند. اين سازه بعد از طرح اوليه در دهه 1930 تاكنون تحولات بسياري يافته و براي اندازه گيري ميزان پيشرفت و ترقي جوامع از آن استفاده روز افزوني مي شود. از اواخر دهه 1970 علاقه به مفهوم كيفيت زندگي به شكل معناداري افزايش يافت. از اين تاريخ به بعد بحث هاي كيفيت زندگي بيشتر در سه حوزه پزشكي، روان شناسي و علوم اجتماعي متمركز شد. در واقع از دهه 1930 تا به امروز بر تعداد حوزه هاي مطالعه اين سازه افزوده شده است. اين امر موجب ايجاد ادبيات گسترده اي براي شاخص توسعه شده است. هرچه تعداد مطالعات در اين حوزه بيشتر باشد تدوين شاخص هاي توسعه با دقت بيشتري انجام مي گيرد(رضواني و منصوريان، 1387).

 از سوي ديگر توجه به كيفيت زندگي از ديدگاه اجتماعي باعث تغييرات گسترده اي در نوع مطالعات اين سازه شده و ابعاد جديدي را بر اين مفهوم افزوده است كه باعث كاربرد بيشتر و گسترده تر سازه كيفيت زندگي در كشوري مانند ايران به لحاظ مطالعاتي و سياست گذاري از دو بعد دروني و بيروني ضرورت و اهميت دارد. از بعد دروني، ضرورت كاربرد اين مفهوم را مي توان در مواردي چون ارزيابي اثرات سياست هاي اجتماعي، ارزيابي تصميم گيري هاي صورت گرفته در سطح خرد و كلان، بهبود خدمات رساني، ترغيب مشاركت عمومي، اعتلاي حقوق انساني، توزيع برابر منابع و مانند اينها جست و جو كرد. ابعاد بيروني ضرورت توجه به سازه كيفيت زندگي در كشور با روند رو به رشد جهاني شدن شدت بيشتري مي يابد. در عصر جهاني شدن، مناطق مختلف در جذب سرمايه هايي كه مرز هاي ملي را به رسميت نمي شناسند با همديگر رقابت مي كنند. از طريق ارتقاي كيفيت زندگي است كه بسياري از افراد و سرمايه ها تمايل مي يابند تا در آن منطقه به سكونتف كار و سرمايه گذاري بپردازند. از اين رو مي توان ادعا كرد كه در وضعيت كنوني دستيابي به توسعه از هر بعد آن بدون توجه به سازه كيفيت زندگي امكان پذير نمي باشد. با توجه به اين ضرورت در سال هاي اخير مطالعات سازه كيفيت زندگي در ايران از ابعاد مختلفي دچار تغيير شده است. بررسي اين تغييرات مي تواند نشان دهنده ميزان توجه به اين سازه در مطالعات داخلي و درك جايگاه كيفيت زندگي در مطالعات توسعه باشد (رضواني و منصوريان، 1387).

2-4-2.   تاريخچه كيفيت زندگي

كيفيت زندگي مفهوم جديدي نيست. اين مفهوم سابقه در فلسفه يونان دارد و ارسطو در بحث از شادكامي بدان اشاره كرده است. همچنين در دوران جديد فيلسوفاني چون كيرگه گارد، ژان پل سارتر  و ديگران به آن توجه داشته اند (غفاري و اميدي، 1388).

با اين وجود كسي كه براي اولين بار به مفهوم كيفيت زندگي به صورت مستقيم اشاره كرد پيگو بود. پيگو  عبارت كيفيت زندگي را اولين بار در سال 1920 در كتاب «اقتصاد و رفاه» مورد استفاده قرار داد. در اين كتاب، پيگو درباره حمايت دولت از قشر هاي كم در آمد جامعه و تاثير اين حمايت بر آنها و همچنين بودجه ملي بحث مي كند. آن زمان نظريه او شكست خورد و تا بعد از جنگ جهاني دوم به فراموشي سپرده شد.. بعد  از جنگ جهاني دوم دو حادثه  مهم رخ داد. اولي مربوط به سازمان بهداشت جهاني بود. در اين زمان سازمان بهداشت جهاني تعريف گسترده اي از سلامت ارائه كرد كه در اين تعريف سلامت شامل سلامت فيزيكي، رواني و اجتماعي مي شد. اين اقدام سازمان بهداشت جهاني منجر به مذاكرات زيادي در مورد سلامت و چگونگي اندازه گيري ان شد. دومين رخ داد مهم بعد از جنگ جهاني دوم كه زمينه توجهات ويژه به كيفيت زندگي را فراهم آورد بحث بي عدالتي هاي وسيع در جوامع غربي بود. همين مساله باعث يك سري فعاليت هاي اجتماعي و ابتكارات سياسي از دهه 1960 به بعد شد. به اعتقاد فيشر  و شوسلر  عبارت كيفيت زندگي به صورت خاص اولين بار در سال 1960 در گزارش كميسيون رياست جمهوري درباره اهداف ملي آمريكا مطرح شد (وود ، 1999).