Neofunctionalism

اصل و ترجمه بسيار روان مقاله علوم سياسي با موضوع نوكاركردگرايي 2014

Neofunctionalism vs. Intergovernmentalism
by
Marko Čeperković
October 1st, 2014
“Ever closer Union among the peoples of Europe,”1 reads the Preambule of the Treaty of Rome. Just after the WWII a new, hybrid Europe was born. From that day on, Europe incrementally evolved to a union that consists of intergovernmental, supranational, federal, confederal, and neofunctional elements. Throughout its history, member states of the Community have, through different ideological approaches reflected in federalism, intergovernmentalism, functionalism, and others, created a fertile environment for institutional and governmental integration. One thing that was clear is that European integration did not spur at once, but was largely an act of political determination. Yet, what remains a conflicting issue in the area of studies of European integration is putting the process of integration under a sole theoretical framework.

نو كاركردگرايي در مقابل ادغام دولت ها

جمله‌ي «نزديك ترين اتحاد بين مردم اروپا» مقدمه‌ي معاهده‌ي رم را تشكيل مي‌دهد. درست بعد از پايان جنگ جهاني دوم يك اروپاي جديد و تركيبي، زاده شد. از آن روز تا كنون اروپا به تدريج تكامل يافته و به اتحاديه‌اي تبديل شده است كه از شيوه‌هاي حكومتي فراملي، فدرال، كنفدرال، ادغام بين دولتي و نوكاركردگرايي تشكيل شده است. اعضاي كشورهاي عضو انجمن در طول تاريخ خود داراي روش هاي متفاوت ايدئولوژيكي بازتاب يافته از فدراليسم، بين دولتي، عملكردگرايي و غيره بوده اند كه محيطي پرثمر را براي ائتلاف هاي دولتي و نهادي ايجاد كرده است. يكي از نكات بارز اين بود كه در ابتدا ائتلاف و اتحاد بين اروپايي ها به خوشنامي امروز نبود اما يك عمل و عزم راسخ سياسي محسوب مي‌شد. نكته اي كه همچنان يك مساله اختلاف برانگيز و حل نشده در رابطه با مطالعات اتحاديه اروپا باقي مانده است،  قرار دادن فرايند ايجاد اين ائتلاف بزرگ از كشورها زير يك چارچوب نظري و علمي واحد بوده است.